Η ιστορία με το “ελληνικό πόδι” κρατάει αιώνες και έχει συνδεθεί άμεσα με την “ελληνικότητα”.
Η σύνδεση αυτή προκύπτει από τις απεικονίσεις των αρχαίων αγαλμάτων, καθώς οι Έλληνες συστηματικά παρουσίαζαν μεγαλύτερο το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού.
Στη φυσιολογία υπάρχουν τρεις τύποι ποδιών: Το ρωμαϊκό, το ελληνικό και το αιγυπτιακό.
Στο ρωμαϊκό, τα τρία πρώτα δάχτυλα έχουν ίδιο μήκος και τα δύο τελευταία είναι μικρότερα.
Στο αιγυπτιακό, το μεγάλο δάχτυλο είναι μεγαλύτερο και τα υπόλοιπα έχουν φθίνουσα κλίμακα.
Ενώ, στο «ελληνικό πόδι» το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού είναι μεγαλύτερο από το μεγάλο δάχτυλο. Μάλιστα, υπάρχει και αντίστοιχος ιατρικός όρος το «morton’s toe», δάχτυλος του Μόρτον, από τον γιατρό που το αποκάλυψε.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο ορθοπεδικός χειρουργός Dudley J. Morton (1884–1960) διέγνωσε ότι το σχήμα του ποδιού που ονομάζουμε «ελληνικό δάχτυλο» είναι στην πραγματικότητα μια ιατρική κατάσταση.
Στη συνέχεια του δόθηκε το όνομα Morton’s toe (δάχτυλος του Μότον).
Ο Morton, το 1927, ανακάλυψε τη μακρύτερη πάθηση του δεύτερου δακτύλου, η οποία ονομάστηκε και «νευρίνωμα Μόρτον».
Το «ελληνικό πόδι» αποτέλεσε καλλιτεχνικό πρότυπο από την αρχαιότητα ως την Αναγέννηση.
Χαρακτηριστικά είναι τα αγάλματα της ελληνικής αρχαιότητας τα οποία απεικονίζουν φιγούρες Ελλήνων, που φέρουν αυτή την….παραμόρφωση.
Παραδείγματα της πρακτικής αυτής, συναντάμε στο χάλκινο γλυπτό του Πυγμάχου των Θερμών και στη μαρμάρινη Αρτέμιδα των Βερσαλλιών ή στην Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, όλα τα πρόσωπα εμφανίζονται με ένα μακρύτερο δεύτερο δάχτυλο του ποδιού.
Επίσης, ένα σύγχρονο παράδειγμα αποτελούν οι αναλογίες των δακτύλων στο γαλλικής κατασκευής Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη.
Υποβολή απάντησης