Στις αρχές του 20ου αιώνα, τα τσιγάρα που περιείχαν ουσίες όπως το στραμώνιο (ένα φυτό από την οικογένεια των νυχτολούλουδων) ή άλλα βότανα, χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία του άσθματος.
Αυτά τα “ειδικά” τσιγαρόχαρτα εκτός από στραμώνιο ήταν εμποτισμένα και με άλλα συστατικά, όπως φύλλα τσαγιού, φύλλα κάστανου και ξηρούς καρπούς και θεωρούνταν μια κοινή θεραπεία για τα συμπτώματα άσθματος στις αρχές του 20ού αιώνα
Παρά την ανάπτυξη αποτελεσματικών βρογχοδιασταλτικών φαρμάκων όπως η αλβουτερόλη στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τα τσιγάρα για το άσθμα εξακολουθούσαν να συνιστώνται και να χρησιμοποιούνται μέχρι και την δεκαετία του 1990.
Προς το τέλος του εικοστού αιώνα, η εξέχουσα θέση του καπνίσματος στραμωνίου αμφισβητήθηκε και θεωρήθηκε ως άκρως εθιστική μέχρι που καταργήθηκε
Η θεραπευτική μορφη του “καπνίσματος”, δηλαδή της εισπνοής ως τεχνικής καταπολέμησης του άσθματος παρέμεινε με τη μορφή εισπνευστήρων (inhalers)
σχεδιασμένων να χορηγούν βρογχοδιασταλτικά, στεροειδή και άλλες δραστικές ουσίες.
Υποβολή απάντησης